(58/20). WIEK NIEWAŻNY- CZĘŚĆ I- SZUKAJĄC SIEBIE

    Autor: Ewelina C. Lisowska

    Wydawnictwo: Do czytania...

    Gatunek: Obyczajowa, Romans

    Liczba stron: 261 e-book

    Data premiery: 05. 09. 2019


                              *Google


        Ewelina C. Lisowska- Polska pisarka selfpublisher. Autorka e-booków takich jak: "WIEK-NIEWAŻNY cz. 1- Szukając siebie", "Substytuty Miłości", "Natura Derwana", "WIEK-NIEWAŻNY cz. 2- Powroty".
Tematyka: romans, literatura obyczajowa, duchowość, trudne relacje międzyludzkie.
(Źródło: Lubimy czytać).

    Kasia po prostu nie wierzy w to, że można ją kochać. Zalękniona, od wielu lat ogarnięta depresją wciąż zakochuje się nieszczęśliwie i przestaje wierzyć w uczciwość mężczyzn. Pewnego dnia (nie do końca świadomie) zatrudnia pracownika, którym okazuje się Dariusz – mężczyzna o morsko-zielonych oczach, który przewraca życie Kasi do góry nogami… bowiem kobieta zakochuje się we własnym pracowniku wbrew swojej woli, i dlatego podejmuje walkę z tym bezsensownym uczuciem. A co na to Darek???…
Narratorem opowiadania jest sama Kasia, która zdradza nam tajniki swoich osobistych myśli, przekonań i doświadczeń (lęki, depresja, niska samoocena).
(Opis wydawcy)

    Depresja. Choroba, która zabiera człowiekowi radość życia cząstka po cząstce. Cicha niewidzialna, ignorowana... Depresja jest chorobą, a nie fanaberią lub stanem chwilowo obniżonego nastroju. Bliską osobę, która na nią choruje, należy traktować z troską i powagą. Gdy zauważymy u bliskiej osoby objawy depresji – zacznijmy działać.
Przede wszystkim – NIE bagatelizujmy problemu, licząc, że rozwiąże się sam. NIE mówmy "to nic takiego", "weź się za siebie", "przesadzasz".
W ten sposób nie pomożemy, a możemy jeszcze zaszkodzić, tak nie wyleczono nigdy żadnej choroby. Najlepszym rozwiązaniem jest wizyta u lekarza specjalisty. Należy nakłonić chorego, by skontaktował się z psychiatrą i podjął również terapię. Depresję trzeba leczyć i należy o tym przekonać chorego...
Historia Kasi doskonale uświadamia czytelnikowi, jakim piekłem jest depresja, lęki czy nerwice. Autorka pokazuje, jak ciężkie jest codzienne funkcjonowanie, szczególnie w momencie gdy choroba atakuje z podwójną mocną. Jak w jednym momencie możemy stracić wszystko to co, budowaliśmy i pracowaliśmy przez wiele lat. Doskonale opisuje emocje i uczucia towarzyszące choremu, pokazuje wpływ choroby na otoczenie i ludzi nam bliskich. Udowadnia, jak bardzo destrukcyjna jest walka z własnym "JA", któremu wydaje się, że irracjonalne zachowanie będzie właściwsze, niż zmierzenie się z problemem.

Jest to moje drugie spotkanie z twórczością pani Eweliny, i powiem, że bardzo podoba mi się jej styl. Pomysł na fabułę jest fantastyczny i bardzo ważny, nie sposób przejść obojętnie obok niego, czyta się bardzo dobrze. Akcja dzieje się szybko, zaskakuje zwrotami w najmniej spodziewanych momentach. Napięcie jest budowane konsekwentnie i utrzymuje czytelnika w ciekawości co do dalszych losów bohaterów.
Postacie są wyraziste i barwne, łatwo się nimi utożsamić i zrozumieć ich emocje i podejmowane decyzje. Bohaterowie wywołują wiele skrajnych emocji. Raz im współczułam, innym razem chciałam potrząsnąć jednym i drugim, żeby wzięli sprawy w swoje ręce i zawalczyli o swoje szczęście, żeby nie poddawali się już na starcie. Wiele razy się wzruszyłam, pojawiły się nawet łzy.
To niezwykle poruszająca opowieść o chorobie, walce z własnymi demonami, miłości i nadziei.

    Czy polecam?
Polecam... Jest to książka ważna pod względem przekazanych wiadomości o chorobie i jej następstwach. Niestety, ale w naszym kraju osoba chora psychicznie jest bardzo stygmatyzowana i odsuwana na margines społeczeństwa, nie zaprzeczalnym faktem jest to, że trzeba mówić o tym i nie traktować tego tematu jako tabu.

POLECAM...

"Jakie życie potrafi być naprawdę męczące, gdy człowiek co chwilę doświadcza z zewnątrz różnego rodzaju bodźców i reaguje na nie w sposób podwójnie, nawet potrójnie silniejszy niż normalnie- czyli jak normalny człowiek. Zawsze chciałam pozbyć się z siebie wszystkich tych uczuć: strachu, miłości, zagubienia, poczucia osamotnienia w swoim nędznym położeniu. Najgorsze jest jednak to, że gdy człowiek pozbywa się jednego uczucia, sprawia, że zaraz pojawiają się w jego miejsce nowe, jeszcze nieznane jego odmiany. I siłą rzeczy człowiek musi czuć! W końcu zbierają się w głowie sterty uczuć, których się nie zna, nie potrafi nazwać. One ciążą, bardziej i bardziej..."
                - Ewelina C. Lisowska" Wiek nieważny- część I- Szukając siebie" 

Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję Autorce.