Autor: Joanna Stoga
Wydawnictwo: Seqoja
Gatunek: Literatura piękna
Liczba stron: 85 e-book
Data premiery: 26. 08. 2020
*Google
Joanna Stoga- jest znakomitą fotografką, ale od pewnego czasu próbuje swoich sił w literaturze. Publikowała już opowiadania w pismach "Śląsk" i "Biały Kruk".
(Źródło: Internet)
W tej książce jest wszystko. Liryka, refleksja, czarny humor i obrazki rodzajowe połączone w całość wyobraźnią. Ból, bezradność, zagubienie, koniec i początek. Opowiedziane ściszonym głosem, spokojnym tonem, przy użyciu minimalnej liczby słów. To prozatorski odpowiednik haiku. Małe, skondensowane olśnienie. Jedno z tych, których nigdy się nie zapomina.
(Opis wydawcy).
Tym razem to będzie wyjątkowo krótka recenzja... Nie dlatego że nie chce mi się pisać. Absolutnie nie. Chciałabym zachować w duszy to ogromne wrażenie, pod którym się znajduję po skończeniu tej powieści.
"Las, pole, dwa sobole" to zbiór szesnastu krótkich nastrojowych tekstów, które składają się, na niezwykle przejmującą historię. Teksty te opowiadają o nagłej stracie, żałobie i próbie radzenia sobie z nią różnymi sposobami, oraz samotności wśród innych ludzi- teksty te dotykają duszy, nakazują zwolnić, wyciszyć się i zastanowić nad rodzinnymi relacjami, przemijaniem i równocześnie byciem...
Tej książki się nie czyta, przez nią się płynie.
Nigdy nie pomyślałabym, że na zaledwie osiemdziesięciu pięciu stronach można odnaleźć tyle emocji i uczuć.
Trudno uwierzyć, że to debiut.
Książka jest dopracowana w najdrobniejszym szczególe, w moim odczuciu jest idealna.
Ja jestem zachwycona.
Czy polecam?
Zdecydowanie. To jest najlepsza książka tego roku.
POLECAM...
"Miała pogrzeb z ładną pogodą i ładną skrzypaczką, która zagrała Ave Maria. Dostała mnóstwo kwiatów, ale akurat to było do przewidzenia. Zawsze wolała je od ludzi.
Nie zostawiła po sobie żadnego żyjącego skrawka siebie. Zamknęła wszystko, co chciała zamknąć. Klucze wyrzuciła. Czy się obejrzała? Mówią, że tak, ale potem poszła pewnym krokiem, jak ktoś, kto już zapomniał."
- Joanna Stoga "Las, pole, dwa sobole"
Za możliwość przeczytania tej wyjątkowej powieści serdecznie dziękuję wydawnictwu SEQOJA.
Tym razem to będzie wyjątkowo krótka recenzja... Nie dlatego że nie chce mi się pisać. Absolutnie nie. Chciałabym zachować w duszy to ogromne wrażenie, pod którym się znajduję po skończeniu tej powieści.
"Las, pole, dwa sobole" to zbiór szesnastu krótkich nastrojowych tekstów, które składają się, na niezwykle przejmującą historię. Teksty te opowiadają o nagłej stracie, żałobie i próbie radzenia sobie z nią różnymi sposobami, oraz samotności wśród innych ludzi- teksty te dotykają duszy, nakazują zwolnić, wyciszyć się i zastanowić nad rodzinnymi relacjami, przemijaniem i równocześnie byciem...
Tej książki się nie czyta, przez nią się płynie.
Nigdy nie pomyślałabym, że na zaledwie osiemdziesięciu pięciu stronach można odnaleźć tyle emocji i uczuć.
Trudno uwierzyć, że to debiut.
Książka jest dopracowana w najdrobniejszym szczególe, w moim odczuciu jest idealna.
Ja jestem zachwycona.
Czy polecam?
Zdecydowanie. To jest najlepsza książka tego roku.
POLECAM...
"Miała pogrzeb z ładną pogodą i ładną skrzypaczką, która zagrała Ave Maria. Dostała mnóstwo kwiatów, ale akurat to było do przewidzenia. Zawsze wolała je od ludzi.
Nie zostawiła po sobie żadnego żyjącego skrawka siebie. Zamknęła wszystko, co chciała zamknąć. Klucze wyrzuciła. Czy się obejrzała? Mówią, że tak, ale potem poszła pewnym krokiem, jak ktoś, kto już zapomniał."
- Joanna Stoga "Las, pole, dwa sobole"
Za możliwość przeczytania tej wyjątkowej powieści serdecznie dziękuję wydawnictwu SEQOJA.
Jeśli najlepsza tego roku, to koniecznie ją zapisuję.
OdpowiedzUsuńBardzo spodobał mi się cytat na końcu recenzji, więc i książka z pewnością przypadłaby mi do gustu.
OdpowiedzUsuń